Wanneer je lijf fluistert en je hoofd door wil

De afgelopen weken merk ik dat het weer omslaat. De herfst is welkom, maar met haar komen ook de kleine virussen die overal lijken rond te vliegen. Ik merk het meteen: ik kruip vaker vroeg mijn bed in.

Afgelopen dagen bekroop me zelfs even de gedachte: “Er is toch niet meer aan de hand…?” Herken je dat? Dat je gedachten opeens de overhand nemen en alle spannende scenario’s langskomen? Soms kan je hoofd zoveel meer ruis maken dan nodig is.

Gelukkig kijkt mijn homeopaat met me mee voor wat extra ondersteuning voor mijn weerstand. Daarnaast neem ik bewust mijn rust en merk ik dat veel mensen om me heen last hebben van dezelfde virusjes. Dus probeer ik het er gewoon af te slapen en vooral bij te tanken qua energie.

Toch blijft het bijzonder om te merken hoe snel we willen dat ons lijf weer ‘gewoon’ functioneert. Dat het nu uitkomt in de agenda. Dat het eigenlijk vervelend voelt om wéér vroeg naar bed te moeten. Maar mijn lijf fluistert iets anders: het heeft rust nodig, tijd om op te laden, tijd om dit virus te verslaan. Mag ik het die tijd ook écht geven?

Grappig eigenlijk hoe mijn lijf pas “op orde” mag zijn wanneer mijn hoofd dat handig vindt. Herken je dat? Dat hoofd en lijf soms totaal niet op één lijn zitten?

Ik gun mijn lijf herstel. Ik gun het de tijd die het vraagt. En dat betekent, voor nu, luisteren wanneer het aangeeft dat het weer tijd is om te rusten. Misschien wat saai, maar vooral heel wijs.