Hoe lang hebben wij als vrouwen er wel niet over gedaan om ons aan te passen aan de maatschappij om ons heen. De wereld lijkt soms zo mannelijk, qua ritme, qua indeling. En nee, dit wordt niet een blog over feminisme, maar wel over een stukje bewustwording over hoe we onze vrouwelijke kracht mogen omarmen.
In the flow
We zijn zo gewend om in een ritme te bewegen, dat we soms vergeten zijn om te vertragen. Ik leer meer en meer hoe het is om 'in the flow' te bewegen. Te volgen van wat er is ontstaan. Ik merk ook dat de drukke dagen me snel boven het hoofd vliegen, het is dan al snel te druk. Mijn agenda loopt vol door afspraken en taken die gedaan moeten worden en ik schiet in de stress. Niet zo heel raar eigenlijk, want leven in je eigen ritme is voor je lijf eigenlijk heel gezond. Maar durven we ons eigen tempo te volgen, in een wereld die heel snel gaat.
Gooi het op levenservaring of het ouder worden (jaja we zijn al 40 jaar inmiddels) dat mijn eigen ritme en tempo zo waardevol is. Daarbij komt kijken dat elke vrouw een natuurlijke cyclus heeft. Iets waar tegenwoordig gelukkig steeds meer kennis over is. Door de natuurlijke cyclus van seizoenen heen vraagt elk stukje weer net een andere benadering. Onszelf leren kennen hierin is zo belangrijk. Mezelf leren kennen hierin was echt een eyeopener. En ook dit soort fases veranderen weer, als je een baby verwelkomt of anderen happenings gebeuren. Waarin ik merk dat ik mezelf als vrouw, als moeder, als partner weer helemaal opnieuw moet ontdekken, opnieuw in balans mag komen, opnieuw mag hereiken. En daarin vraagt het moed van jezelf om bewust te zijn van je eigen ritme, je eigen tempo, je eigen pad.
Laat je stem horen hierin en geef aan wat jij hierin prettig vind!
Een liefdevolle reminder... Mogen wij (van onszelf) onze stem laten horen als ons eigen binnenste aangeeft; dit is niet wat bij me past? Mogen we de ruimte innemen om af te vragen waar onze eigen grenzen liggen? Hoe we ons eigen tempo en pad mogen bewandelen?
